EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
‘En hoe gaat dit de Laaglandse Moerasdraak van de ondergang redden, meneer Tsapopoulus?’ vroeg Hilde van Bergen, de voorzitster van de vereniging Red onze draken nu!!. Meneer Tsapopoulus grijnsde en vouwde zijn handen samen. Er ging een onwillekeurige huivering door de drie dames die bij hem aan tafel zaten. Hun gast had een beslist interessant…
Wanhopig boog Bernilde zich over het wiegje heen. Het kindje bleef maar krijsen en hoe langer ze keek, hoe meer ze ervan overtuigd raakte dat dit niet haar eigen dochtertje was. Haar man was gisteren weer vertrokken, naar zee. Voor zijn vertrek had ze het voorzichtig naar voren gebracht, of het kindje niet erg veel…
Nederland en Vlaanderen hebben door de eeuwen heen innovaties geleverd die ons volk in staat stelden te overleven in een omgeving die voortdurend bedreigd werd door natuur- en oorlogsgeweld, om over het interne gekissebis maar niet te spreken. Ook nu lopen de Lage Landen voorop in ontwikkelingen op chip-technologie, energievoorziening, software-ontwikkeling en nog een heel…
Ze zeggen dat als je een gewelddadige dood sterft, je geest niet door kan gaan naar het hiernamaals. Dat lijkt waar, iets van mij is nog hier. Ik kan horen en zien, maar niet communiceren. Mijn lichaam is dood, maar een deel van mijn bewustzijn is er nog. Tot ik gerechtigheid krijg misschien? Tot ik…
Wachtrondjes lopen over de Flevodijk met mijn vertrouwde FGC 9mm. en stapels extra clips. Noodzakelijk kwaad. De vijand kon niet zwemmen, maar wel gebruik maken van drijvers en bootjes, hoewel de bootjes inmiddels wel op waren. En ze kwamen natuurlijk altijd ‘s nachts. In hun krioelende aantallen bezetten ze landen en steden en overal stierven…
Bloedzuigers en parasieten… Het Hollandse landschap is een rijke voedingsbodem voor allerhande creaturen die bestaan door het leven van anderen te absorberen, of dat nu bloed of energie is, of misschien zelfs wel een ziel of twee. Hoe zeer we ook denken gewapend te zijn tegen of zelfs bewust te zijn van het gevaar dat…
Het was op een koude mistige dag in de herfst van 1813 dat ik Samuel Cohen voor het eerst ontmoette. Ik gleed uit over de natte herfstbladeren en was zonder zijn hulp waarschijnlijk ongenadig hard gevallen. Hij nam me mee naar de dichtstbijzijnde melksalon, om wat te gebruiken voor de schrik en aldaar raakten we…