Telecratie is de overtreffende trap van democratie.
Dit systeem berust op de controle van politici door het volk, en omgekeerd, via de televisie, het enige staatsmedium.
Telecraten organiseren verkiezingen die
elke vorm van twijfel uitsluiten.
Deze bestuursvorm werd ingevoerd in het jaar 2028.
Uit: Handboek voor de jonge telecraat, 2043, staatspublicatie van de Partido Laborista. Herziene versie met een voorwoord van Presidenta Fulgencia Torrijos.
| OPNAME (DATEREND VAN 06:00, IN HERHALINGSLUS GETOOND OP DE STAATSZENDER VAN 07:00 TOT 10:00)
seconde één tot tien Een kakigroene schouder vult bijna het hele scherm. Ochtendlicht schijnt over de schouder en toont een vrouw een twintigtal meter verderop. Ze draagt een gala-uniform. Stilte.
seconde elf tot vijfentwintig De camera zoomt uit en laat de ruggen van vijf militairen zien. De linkerarm van elke soldaat steekt strak naar voren, evenwijdig met de grond. De rechterarm is slechts te zien van schouder tot elleboog. De vrouw in de verte is nu kleiner, maar staat nog steeds kaarsrecht. Knallen weerklinken. De vrouw zakt in elkaar.
seconde zesentwintig tot drieënvijftig, en opnieuw, en opnieuw, en opnieuw Het beeldmateriaal van de schoten wordt meermaals in slow motion herhaald. Een rode vlek verschijnt op het voorhoofd van de vrouw. Ze valt langzaam achterover, buiten het bereik van de camera. |
#
| SPEECH OP DE STAATSZENDER (12:00) |
DE TIJDELIJKE BESTUURDER VAN DE GLORIERIJKE NATIE IQUICHA: PRIMER MINISTRO MARTÍN RAMÍREZ, Partido Laborista (de staatspartij)
‘Waarde landgenoten, het was een eer om Fulgencia Torrijos als Primer Ministro te dienen. U kunt zo meteen op de televisie de zoektocht naar haar gebalsemde lichaam volgen. De Partido Laborista van Iquicha ontbindt over enkele uren de regering, zoals het in de grondwet staat beschreven. De beschuldigingen van verkiezingsfraude aan ons adres zijn leugens. ¡Son mentiras!
Ik som op. Uno. Om vijf uur vijfenvijftig deze ochtend werd de Presidenta naar het buitenhof geleid. Dos. Ze kreeg het ereteken van de “Timonel Noble”, de Nobele Roergangster, op de borst gespeld. Tres. Ze weigerde heldhaftig de blinddoek. Quatro. Ze verwelkomde de kogels van het vuurpeloton. U zag op de staatstelevisie de beelden van haar executie. Conclusión: Fulgencia Torrijos volgde de telecratische kiesprocedure aan het einde van haar presidentiële termijn.
Er rest de kandidaten voor het presidentschap één vraag tijdens de verkiezingsshow. Waar in het paleis heb ik, zoals de wet het voorschrijft, mevrouw Torrijos’ lichaam verborgen? Wie vindt haar stoffelijk overschot en toont zich de juiste persoon om Iquicha naar nieuwe hoogten te stuwen?’
#
| VERSLAG OP DE STAATSZENDER (12:05) |
VERSLAGGEEFSTER AAN HET PALACIO DE LA TELECRACIA: BEGOÑA LANDI
‘Queridos telespectadores, na de voorstelling van de presidentskandidaten deze ochtend en de speech van de Primer Ministro daarnet begint zo meteen “Telecracia directa”, de vijfjaarlijkse speurtocht. Volg en vivo de gebeurtenissen aan het Palacio de la Telecracia! Stuur jullie reacties naar #8954. Jullie meningen verschijnen op de ticker onderaan het scherm.
Horen jullie hoe de fans van Mireia-de-jageres het themalied van haar show zingen aan het hek rondom de Jardín de la Paz Celestial? Daar gaat “la cazadora”. Als partijloze kandidaat mag zij als eerste de tuin en het paleis betreden. Wie zal het lichaam van de Presidenta naar het bordes van het paleis brengen en aan het volk tonen?’
#
| ZOEKTOCHT, NIET GEFILMD (12:08) |
MIREIA
¡Rápido! Mireia gunt de tuin geen blik waardig. Ze heeft geen tijd te verliezen. Hijgend holt ze over het brede pad naar het paleis en gooit met een smak de deuren van de welkomsthal open.
Slechts twee minuten voorsprong heeft ze gekregen, dus ze kan best wat hulp gebruiken. Adelante. Ze duwt haar tong tegen een kies en hoort een klik; het poeder uit de valse kies valt op haar tong. Heerlijk manna uit de hemel. ¡Delicioso! Met vlugge cirkelbewegingen smeert ze het goedje op haar tandvlees. De coke uit buurland Nicarewa, streng verboden, geeft haar onmiddellijk een boost. Dreun, dreun, dreun. Ze rent als een gek door de ruime, cirkelvormige hal, maar merkt niets bijzonders. Waar is verdomme het lijk van het takkewijf dat haar al die jaren de toegang tot Iquicha verbood?
Woesj! In haar haast glijdt Mireia uit over de gladde tegels. Ze grijpt naar haar knie en vertrekt haar gelaat. ‘¡Aaaaaah, mierda!’ Dan ziet ze het, links van haar, verborgen onder een lage canapé: een paar chique rode pumps, met op de zijkant de wit-geel-zwarte strepen van de Iquichaanse vlag. Alleen dat secreet Fulgencia Torrijos droeg zulke dure schoenen. Heeft Mireia nu al gewonnen?
Entonces mira. Ze stopt met enige moeite haar hoofd onder de canapé en gilt. Achter de rechtopstaande pumps ligt haar tegenkandidate Zsa Zsa Clarivedente, níet de Presidenta, op de vloer. Zijn het haar schoenen? Wat maakt het uit: Zsa Zsa is zo dood als een pier. Is zij de welkomsthal vóór Mireia binnengegaan? Dan hebben ze allebei valsgespeeld, elk op hun manier. Maar waarom is Zsa Zsa dood?
Bonk. Bonk. Bonk. Mireia’s hoofd staat op ontploffen. Veel tijd om na te denken is er niet. Ze gaat staan – ai, die knie – en strompelt door de hal. De coke doet gelukkig al gauw opnieuw zijn werk; “la cazadora” loopt weer sneller. Achterin de welkomsthal trekt ze het zware fluwelen gordijn opzij, zo hard dat de boel naar beneden dondert. Op naar de grote vergaderzaal, misschien ligt Fulgencia Torrijos daar verborgen. De jacht gaat voort!
#
| SPEECH OP DE STAATSZENDER (10:00) |
KANDIDAAT 1: ZSA ZSA CLARIVEDENTE, Partido de las Perspectivas
‘Mijn speech is meer dan een verplicht nummertje, estimados ciudadanos. Als een ware telecraat stel ik mij aan jullie voor om jullie steun te krijgen ná vandaag. Het gaat er niet alleen om dat ik straks het lichaam van de Presidenta vind en haar plaats inneem. Nee, wat daarna komt is veel belangrijker: een beleid uitwerken waarin jullie geloven, een richting inslaan die jullie samen met mij uit willen. Enkel als een leider wordt gedragen door het volk, heeft haar missie kans op slagen. ¿Es correcto o es correcto?
Het is glashelder waar het heen moet met dit land. De toekomst is een smal pad waarvan we niet mogen afwijken. Voor mij en mijn partijgenoten is dit pad helverlicht. Laat ons jullie uit het donker leiden. Geloof in de Partido de las Perspectivas. ¡Cree en mí! Ik zal jullie het lichaam van de Presidenta brengen.’
#
| SPEECH OP DE STAATSZENDER (10:10) |
KANDIDAAT 2: MIREIA “LA CAZADORA” CRUZ, partijloze kandidaat
‘Hola, queridos espectadores de “Mireia busca todos”, bedankt om de voorbije jaren met zovelen de censuur te omzeilen en mijn buitenlandse belevenissen te volgen op het internet. Nu begint een nieuw avontuur, hier in Iquicha. Ik neem deel aan de enige show die groter is dan de mijne, namelijk “Telecracia directa”, op de televisie. O, ik ben zo blij dat ik weer thuis ben, dicht bij jullie.
Jullie kunnen op me rekenen, queridos! Denk aan mijn recentste avontuur. Wekenlang hebben jullie online mijn zoektocht door de rimboe gevolgd. Jullie leefden met me mee toen ik de tempel vond waarin de prinses van Nicarewa zat opgesloten. Ik speur om het even wie op, om het even waar. ¿No es verdad?
De toekomst van ons land staat vandaag op het spel. Iquicha heeft erg geleden onder de Presidenta, die weinig tijd en geld aan de burgers besteedde. Zal haar Partido Laborista de macht nu neerleggen? ¡Sólo podemos esperar! Alleen een vindingrijke vrouw als ik kan erin slagen om het lijk van Fulgencia Torrijos te vinden. Daarna maak ik van Iquicha een land waar iedereen zichzelf mag zijn.’
#
| ZOEKTOCHT, NIET GEFILMD (12:11) |
CADAVRE EXQUIS
Cadavre Exquis heeft de Jardín de la Paz Celestial gekozen, waar hij een waterput opent. Hij haalt moeizaam adem. Hoelang kan hij het zware deksel vasthouden? Hij klemt de zaklamp tussen zijn tanden en schijnt ermee de diepte in. De put is leeg. Een muffe aardegeur walmt hem tegemoet. Misschien, als hij wat voorover buigt … Cadavre krijgt een kramp in zijn kaken; de lamp klettert de put in. Bijna overkomt Cadavre hetzelfde. ¡Joder! Hij vloekt en laat het deksel vallen. Wat een klap.
Hij kijkt om zich heen. De paleistuin is groot, maar overzichtelijk. Er zijn alleen lage struiken; het terrein is vlak. Cadavre ruikt frisse lucht, geen zoete balsemgeur. Aquí no hay nada. Hij verlaat dan maar de tuin en rent naar de achterkant van het paleis, waar de keuken is. Hij rukt de deur zo hard open dat de kruk loskomt. Daar staat hij dan, kruk in de hand. Hij knippert met de ogen, even in de war, en gooit het ding op de grond. Atención … Hij stapt de keuken binnen. En snuffelt. Snuffelt links, snuffelt rechts. Hm. Het lijkt wel alsof er net nog is gekookt en gebakken, zoveel geuren hangen er. Het zijn allemaal dwaalsporen, dat moet haast wel. Het paleis is toch al rond zes uur vanochtend ontruimd?
Cadavre haalt enkele keren diep adem. Mantén la calma, Julio. Hij neemt even de tijd om de kamer in zich op te nemen. Een keuken als een ander, netjes opgeruimd. Alles is felwit, in die mate dat het pijn doet aan de ogen. Hij is het niet gewoon op zijn zicht te vertrouwen; hij is per slot van rekening de enige echte Cadavre Exquis. Een nieuwe poging dan maar. Hij sluit zijn ogen; zijn neusvleugels gaan breed open, breder dan ooit tevoren. Die ene scherpe geur … azijn? Geen lijkgeur.
De hele boel opengooien dan maar. Waar zou … De industriële vaatwasmachine! Die is groot genoeg om een lijk in te verbergen. Hij spoedt zich naar het apparaat, klapt de deur naar beneden, maar … Nada. Cadavre ontsteekt in razernij. Reeds als kind was hij licht ontvlambaar; op school lachten ze hem uit om zijn uit de kluiten gewassen reukorgaan. Waar is de Presidenta? Hij trommelt met zijn vuisten op de vaatwasmachine tot het pijn doet – véél pijn. ¡Maldita sea!
Dit is niet hoe hij de zoektocht voor zich zag. Hij is toch de grote speurneus? Dit klusje zou een makkie worden. Het zweet breekt hem uit. Hij moet, moet, MOET Fulgencia Torrijos vinden, voor het welzijn van Iquicha, maar ook voor zichzelf. Zijn vrouw Julia wil weg van hem, want hij toont zogezegd te weinig ambitie. ¡Mujeres! Alles zal anders zijn tussen hen als hij het voor het zeggen heeft in het land. Cadavre stelt het zich zó voor: de gala’s in de balzaal en de ontvangst van gekroonde hoofden. Hij deelt medailles uit en Julia gaat overal lintjes knippen. Mmm, bij de jaarlijkse parade door de hoofdstad Buenos Ríos schreeuwen mooie jongedames hem uitzinnig toe; hun weelderige …
De vaatwasmachine begint te zoemen; Cadavre schrikt op uit zijn dagdroom. ¡Ingenuo! Hij heeft hier helemaal geen tijd voor. Zichzelf verwensend draait hij zich om en opent kast na kast. Otra vez nada. De Presidenta is even ongrijpbaar als op die onzalige dag vorig jaar, toen Cadavre op aangeven van Julia de aanslag op het vliegveld van San Iquicha organiseerde. Hoe kon de sluipschutter Torrijos missen? Que inutil.
Eén kast in de hoek, lang en smal, heeft hij nog niet geopend. Nu dan. Hij graait wild in de voorraadkast en schrikt. Een zure geur walmt hem tegemoet. Wat heeft hij daar te pakken? Brrrr, een arm. Voor hij het weet, danst Cadavre met een lijk. Gillend werpt hij het van zich af. Het levenloze lichaam, dat doordrenkt is met azijn, zakt langzaam tegen de openstaande kastdeur onderuit. Een man, géén vrouw, met doorgesneden keel. Cadavre herkent hem meteen. ¡Es el! Het is die blaaskaak Augusto Dupain. Cadavre kijkt naar het bloed op zijn handen en slikt. Ach wat, een concurrent minder. Hij vermant zich en verlaat de keuken.
#
| SPEECH OP DE STAATSZENDER (10:20) |
KANDIDAAT 3: AUGUSTO DUPAIN, Partido S.E.Ñ.A.L.
‘S.E.Ñ.A.L. weet welke richting Iquicha uit moet, amigos. Ik ben het hoofd van de studiedienst van de partij, dus ik heb alle relevante literatuur over het land en de telecratie gelezen. Ik kén de heikele toestand waarin Iquicha zich bevindt.
Ik hoor wel eens: waarom werd S.E.Ñ.A.L. nooit de staatspartij? ¡Por sabotaje! De Partido Laborista is bang voor ons. Daarom bestrijdt zij ons met oneerlijke middelen. Herinner jullie de tijdstraf die wij kregen bij de vorige editie van “Telecracia directa”. Schandalig! Nu zal niets ons stoppen!’
#
| SPEECH OP DE STAATSZENDER (10:30) |
KANDIDAAT 4: “CADAVRE EXQUIS” (volkse benaming voor Julio Ruiz), Partido de los Investigadores
‘Hola, mede-Iquichanen. Ik ben niet altijd politicus geweest. Zoals de meesten onder jullie weten, was ik twintig jaar lang de hoofdverantwoordelijke van het Departamento de las Desapariciones Inquietantes. Ik heb een neus voor lijken; liefst acht op tien exemplaren vond ik terug – zelfs wanneer andere overheidsdiensten me tegenwerkten. Speurhonden legden het steevast tegen mij af.’
Hij grinnikt, maar wordt dan weer ernstig. Esto es un asunto serio …
‘Vertrouw de Partido Laborista niet. Wat heeft mevrouw Torrijos voor jullie gedaan toen ze aan de macht was? Velen verloren hun baan. Anderen moesten een stukje loon inleveren. ¡Ya es suficiente! De Partido de los Investigadores heeft een realistisch partijprogramma. Meer jobs en hogere lonen zijn door slim beleid mogelijk. Ik zal jullie het lichaam van de Presidenta tonen en daarna een nieuwe koers voor ons land uitzetten.’
#
| ZOEKTOCHT, NIET GEFILMD (12u30) |
MIREIA
In de slaapkamer van de Presidenta zijn de meeste privéstukken weggenomen. Er hangen geen familiefoto’s; er is zelfs geen staatsieportret. Bleke vierkanten en rechthoeken tekenen zich af op het donkerblauwe behangpapier. Ook hier ligt het lijk van de Presidenta niet. Mireia begrijpt er niets van. Ze is helemaal high door het paleis geraasd, met die bijzondere focus van de coke-gebruiker, en is zelfs op het dak geweest. Er viel geen lijk te bespeuren. Vreemd genoeg was er ook niemand meer te zien aan het hek rondom de Jardín de la Paz Celestial. En ze houdt zo van haar fans!
En nu … nu is de coke uitgewerkt. ¡Que pena! Niets zal haar echter tegenhouden. Alleen zij, “la cazadora”, kan Fulgencia Torrijos vinden. Ze zal die feeks bij de lange blonde (nou ja) haren grijpen en haar zo naar het bordes slepen. Mireia haalt een foto uit haar jaszak en kust die. De tranen springen in haar ogen. Querida Antonia … Voor haar moet Mireia verder zoeken. Torrijos noemde ‘hun soort’ op de staatstelevisie ‘afwijkend’. De rillingen lopen over Mireia’s rug als ze aan die vreselijke woorden denkt. Haar lieveling Antonia werd gearresteerd; niemand zag haar ooit terug. Mireia, die toen al heel bekend was, moest het land verlaten. Ze zeggen dat Antonia kort daarna uit een helikopter in de zee is geworpen. Verschrikkelijk!
Met een van haat vertrokken gezicht trekt Mireia een van de weinige overgebleven schilderijen van de muur en werpt het naar het balkonraam, dat rinkelend aan scherven valt.
Een ander geluid volgt snel. De slaapkamerdeur zwaait krakend open.
#
CADAVRE EN MIREIA
Cadavre komt de slaapkamer binnen en roept met een schrille stem: ‘¡Aún estas vivo! De anderen zijn dood.’ Hij lacht manisch. ‘Ik vond die clown Augusto Dupain in een voorraadkast; zijn houdbaarheidsdatum is overschreden. Hehe. En Zsa Zsa ligt in de inkomhal onder een bank, zo zag ik daarnet. Waren dat jouw voetstappen in de plas bloed rond haar lijk?’
Mireia knikt en wrijft over haar pijnlijke knie.
Cadavre haalt zijn neus op en neemt het slaapvertrek van de Presidenta in zich op. ‘Hier valt niets te rapen. Er ligt niet eens een laken op de matras. Wat zou Torrijos hier hebben gedaan? Voor het slapengaan dodenlijsten voor de paramilitairen opstellen en dan lekker over massagraven dromen?’
‘Callate un momento,’ sist Mireia. Ze legt een vinger op haar lippen. Dan: ‘Jullie beroepspolitici praten altijd. Siempre hablando. We verliezen tijd, ík verlies tijd.’
Cadavre gaat dicht bij Mireia staan en ademt zwaar. ‘Ik bén geen beroepspoliticus. Jij hebt Torrijos’ lijk voor me verstopt, mentirosa, geef het maar toe. Het ligt op deze verdieping en is te zwaar om naar beneden te brengen. ¿Correcto? De andere verdiepingen heb ik al afgezocht.’
Ze kijkt hem met vlammende ogen aan. ‘Te zwaar! Wees er maar zeker van dat ik sterk genoeg ben om dat kreng naar het bordes te sleuren. Als ik haar vind, tenminste! Ga uit de weg, tonto.’ Ze port hem in de borstkas.
‘Blijf van me af! Er komt geen vrouw aan mijn lijf tenzij ik dat zelf wil.’ Cadavre gaat helemaal over de rooie. Hij grijpt Mireia bij de schouders en schudt haar door elkaar. ‘Hier zijn geen camera’s, meid, niemand houdt me tegen. Zeg me waar je Torrijos heen hebt gebracht of het loopt niet goed met je …’
Een droge ‘PLOP’ stopt zijn woedeaanval. Cadavre valt kreunend voorover en sleurt Mireia mee in zijn val. Ze schreeuwt het uit. Als ze rechtkrabbelt ziet ze een gespierde man in de deuropening. Hij heeft het uitdrukkingsloze gezicht van een militair.
Mireia deinst achteruit en heft haar handen beschermend voor zich. ‘Wat je doet, is compleet onwettig. Ik eis …’ Ze kijkt in de loop van een pistool en weet niet meer wat te zeggen.
#
| SPEECH OP DE STAATSZENDER (13:00) |
DE PRESIDENTA VAN IQUICHA: FULGENCIA TORRIJOS, Partido Laborista (de staatspartij)
‘Beste Iquichanen, schrik niet! No hay que alarmarse. Ik leef nog en heb een einde gemaakt aan deze schertsvertoning. De lijken van de vier volksverraders die de macht probeerden te grijpen, hangen aan het hek rondom de Jardín de la Paz Celestial. Mijn dank gaat uit naar onze heldhaftige soldaten.
We weten allemaal dat mijn werk niet af is. No está completo. Waarom moet Iquicha elke vijf jaar van de grond af heropgebouwd worden? Eso no es eficiente. We moeten de telecratie anders gaan invullen: continuïteit is belangrijk.
Ik zweer een plechtige eed. Na deze speech gaat Canal Dos, een tweede staatszender, en vivo. Camera’s zullen mij vierentwintig uur per dag volgen. Zo kunnen jullie zien hoe ik mij voortdurend inzet voor onze grootse natie. Ik zal niet rusten tot elk van jullie een nog beter leven leidt. Gracias por su confianza.’
#
| OPNAME (DATEREND VAN 06:02, METEEN GEARCHIVEERD)
Een lege binnenplaats. De camera zwenkt naar beneden. Warrige, blond geverfde haren duiken op. Een vrouwenhand verschijnt in beeld en gaat door de haren. De gemanicuurde hand veegt de rode vlek op het voorhoofd weg. De camera zoomt verder in. Felle ogen, een spitse neus, de bekende grijnslach van Presidenta Fulgencia Torrijos. Zwart. |