OK, voor al jullie incels daarbuiten, wie mij mijn gruwelijkste wens bezorgt,
die bezorg ik de nacht van zijn leven.
Dus ga maar vast trainen, want ik eet je op. ‘I have such sights to show you…’
Elizabeth ‘Blood’ Bathory – Horror Influencer, 1M+ volgers
Aka Wendy Koedeau, LadyDeath@X
‘Alexander Verkooijen?’ vroeg een lange man in een trenchcoat die voor Alexanders open deur stond.
‘Ja, dat ben ik.’
De man produceerde een politie-ID. ‘Inspecteur Paulus. Kan ik even binnenkomen om te praten, of wilt u mee naar het bureau?’ De man glimlachte wrang. ‘Ik hoop dat u meewerkt, de koffie op het bureau is niet te zuipen.’
Alexander was even in de war. ‘Heb ik iets gedaan?’ Hij dacht even na over mogelijke overtredingen, maar kon zich niets voorstellen wat de politie zou interesseren.
‘Dat weten we nog niet.’ De man kneep even tussen zijn ogen. ‘Allereerst zijn we geïnteresseerd in uw rol in het gebeurde.’
‘Ik heb geen idee wat dat is, maar kom binnen, zet ik even koffie.’ Hij draaide zich al om en hoorde achter zich een korte zucht die er een van opluchting leek.
**
Voor de zeventiende keer vandaag kreeg Wendy melding dat er een pakketje in haar postbus gedeponeerd was. Ze moest ze maar ophalen, zo langzamerhand zou het ding wel vol zijn, ook al had ze een grote postbus.
‘Hee Kobus,’ zei ze tegen de baliemedewerker.
‘Druk vandaag, Wendy,’ zei Kobus. Hij was een veertiger met onverzorgd grijs haar, een scheve grijns en een IQ van twee schoenmaatjes, maar vriendelijk en onschuldig. ‘Als ik wat moet dragen zeg je ’t maar.’
‘Dank je, Kobus.’ Ze lachte haar meest stralende glimlach. Alle mannen waren daar gevoelig voor. Ze voelde een golfje opwinding door haar lijf trekken bij het vooruitzicht de pakketjes uit te pakken.
Met haar achterbak volgeladen stuurde ze op huis aan, een modale hoekwoning, gekocht met geld dat ze als influencer verdiend had. Ze parkeerde en droeg de pakketjes haar garage, die ze als studio had ingericht, in. In een hoek stond een rack met daarin meerdere computers, die haar uitzendingen bevatten en haar bewerkings-omgeving, waarmee ze de hoge kwaliteit van haar uitzendingen waarborgde. Ze had de bijnaam ‘de moderne Elvira’ absoluut verdiend.
**
Inspecteur Paulus bekeek zijn aantekeningen en stelde vragen. ‘U bent bekend met Elizabeth Bathory?’
‘“Blood-Bathory?” De horror-influencer? Die volg ik op alle platformen waar ze actief is. Ze is geweldig.’
Paulus maakte aantekeningen. ‘U bent betaald lid?’
Alexander knikte. ‘Ze maakt fantastische content. Diepgaande interviews, de beste nieuwtjes. En ze mag er zijn ook! Waarom al deze vragen?’
‘Dat leg ik zo uit,’ zei inspecteur Paulus. ‘Wanneer heeft u de dame in kwestie voor het laatst gezien?’
Alexander dacht even na. ‘Bijna een week geleden. Vanavond is er een uitzending met de tussenstand. Ze toont dan haar wekelijkse top 3 kandidaten voor de grote prijs.’
‘Grote prijs?’
Alexander grijnsde. ‘Elizabeth spreekt meer dan alleen ons gevoel voor horror aan. Ze heeft een prijs uitgeloofd die het merendeel van haar volgers aanspreekt: Een wilde nacht met Elizabeth. Met een quote uit haar favoriete boek, the Hell Bound Heart, dus dat belooft wat.’
‘En u heeft meegedaan?’
Alexander grijnsde. ‘En hoe! Ik heb goede hoop dat ik die wedstrijd ga winnen.’
‘Hoe dat zo?’
‘Om de prijs te winnen moet je haar gruwelijkste wens laten uitkomen. Ik denk dat ik dat gedaan heb.’
Inspecteur Paulus boog zich iets naar voren. ‘Wat was die wens dan?’
‘Niemand weet het, maar de volgers die haar het best kennen, hebben wel wat ideeën.’
‘En u beschouwt zich als een van haar topvolgers? Gezien uw betalingsverleden bevindt u zich in de top tien van grootste fans.’
Alexander haalde zijn schouders op. ‘Ik ben horror-fan en zij levert wat ik het liefst zie en hoor, dus waarom niet?’
Inspecteur Paulus knikte. Hij pakte zijn telefoon en opende zijn foto-app. ‘Is dit pakketje door u gestuurd?’ Hij toonde een geopend doosje.
Alexander tuurde naar het scherm. ‘Lijkt er wel op. Zeg, waar gaat dit eigenlijk over?’
‘Wendy Koedeau, zoals Elizabeth Bathory werkelijk heet, is vier dagen geleden als vermist opgegeven. Ze is nergens te vinden, dus we volgen elk mogelijk spoor. Dit doosje, met uw naam als afzender, stond midden op haar studiotafel.’
‘U denkt dat ik iets met haar verdwijning te maken heb?’
Inspecteur Paulus schudde zijn hoofd. ‘Ik ben voorlopig slechts aan het uitzoeken wat er gebeurd kan zijn.’
**
Het eerste pakketje dat Wendy opende liet haar hardop schateren. Er kwam een zwarte dildo tevoorschijn, voorzien van vleermuisvleugels, rubberen tandjes en een vibrerende tong aan het uiteinde. Ze keek op het pakje. ‘Sorry, Johan, ik ga liever voor het echte werk.’ Ze legde het pakje opzij.
Het volgende pakje bevatte een duur lingeriesetje en een uitnodiging voor een luxe cruise in de Cariben. Ze stelde de camera op, zodat ze het setje in volle lengte voor zich kon houden. Wat ze al niet over had voor haar fans. Met een knipoog zei ze: ‘Pieter biedt zich aan als warme knuffelbeer omdat ik het met dit setje aan best koud zal hebben.’ Met haar wijsvinger prikte ze naar de camera: ‘Maar waarom dan een cruise naar een warm land? En waar is mijn horror?’ Ineens daagde het haar. ‘Oh wacht, jij bent de horror, nietwaar?’ Ze lachte en borg de kleding weer op.
Dat wordt een smakelijke uitzending binnenkort. Mooi setje trouwens.
Het volgende flinke pakket bevatte een collectie klassieke schlock horror-DVDs. Iemand had een flinke bestelling bij een horror-speciaalzaak gedaan. De zeven bruiden van Frankenstein, De vampierlustmoorden, OltreTomba Zombie Orgy, Cannibal Sex Gods en nog veel meer. ‘Nou, Carlo uit … Spanje helemaal, hiermee weet je mijn hart in ieder geval sneller te laten kloppen. Ik zet je voorlopig op een voor vandaag.’
Het volgende pakje, van ene Alexander Verkooijen, was niet al te groot. Er zat een AliExpress logo op, dat beloofde weinig goeds. Ze verwijderde het plastic en legde een stevige kartonnen doos bloot. Er stond een soort helm op afgebeeld. Iemand had met zwarte stift op de buitenkant geschreven: “I have such sights to show you …”
‘Nou, Alexander, we gaan eens kijken.’ Ze opende de doos en haalde er een zilver-met-witte helm uit. Het was niet het plastic dat ze verwachtte, maar een luxe uitvoering van stevig kunststof met chromen onderdelen. Alles aan het ding ademende professionaliteit uit. Ze zette de helm even op, probeerde de knopjes, keek even rond en zette daarna de helm weer af. ‘Ok, Alexander, ik ben geïnteresseerd. Ga ik op mijn gemak naar kijken.’ Ze knipoogde suggestief naar de camera. ‘Als het doet wat je claimt …’
**
‘U heeft dus een VR-helm naar mevrouw Koedeau gestuurd, correct?’
Alexander knikte. ‘Sinds een tijdje bieden ze op AliExpress test- en demoapparatuur aan. Moederborden met beta-chips tegen een fractie van de prijs. Gadgets van een paar jaar geleden die op de markt komen omdat de fabrikant failliet is gegaan. Er zitten soms hele bijzondere apparaatjes bij.’
‘En dit is zo’n gadget?’
Alexander nam een slok van zijn koffie. ‘Een VR-helm met ultra-HD, surround camera’s en een quad-tensor-core met quantum emulatie. Destijds wilden ze die dingen voor ruim twintigduizend op de markt brengen. Nu voor minder dan vijfhonderd op Ali.’
‘Dat klinkt als een koopje.’
‘Dat was het ook. En ik doe toevallig wat met computers en modelleren en de tensor-bibliotheken stonden gewoon op Internet, dus met wat research kon ik het ding precies laten doen wat ik wilde.’
‘En dat was?’
‘De wens van Elizabeth uit laten komen. Ik heb een scenario geprogrammeerd dat een deel van de eerste Hellraiser films volgt, het openen van de Cenobite kubus.’
Inspecteur Paulus knipperde. ‘Dit is onbekend terrein voor me. Hoe doe je zoiets?’
‘Ik kan de scenes laten zien. Om het levensecht te maken heb ik uren beeldmateriaal het apparaat ingestuurd en een model erop losgelaten. Die tensor-cores zijn bizar sterk. En dankzij de quantum emulatie kan het model een eigen richting kiezen, op basis van de input van de gebruiker.’
‘Dat gaat echt mijn pet te boven,’ zei inspecteur Paulus.
‘Het komt erop neer dat ik haar een zo levensecht mogelijke ervaring wilde geven van haar favoriete boek en film.’
‘Mag ik vragen wat er in de film gebeurt, uiteindelijk?’
‘De hoofdpersoon wordt mee naar – zeg maar – de hel genomen.’
De inspecteur ging wat rechter zitten en keek Alexander lang aan. ‘Misschien moeten we even een filmpje bekijken.’
**
Wendy maakte haar bureau leeg, stelde de camera op en volgde de instructies op het bijgevoegde blaadje om de helm aan haar computer te koppelen zodat ze het beeld dat zij te zien kreeg daar kon opnemen.
‘Zo, nu nog wat spannends aantrekken voor mijn fans …’ Even later was ze terug. Ze droeg een zwart, lakleren pakje met diep decolleté, met zwarte oogmake-up en lippenstift. Ze bekeek zichzelf op het scherm. Als de horror niet meer werkt, kan ik altijd nog een OnlyFans opstarten, daar zit het echte geld. Voorlopig verdiende ze genoeg aan horror.
Ze zette de camera aan en lachte naar de lens. In het Engels kondigde ze de uitzending aan en vertelde ze kort over de spannende cadeautjes die ze gekregen had en dat ze een daarvan vanavond wilde uitproberen. Bij het woord uitproberen tuitte ze haar lippen, in de wetenschap dat het mannelijk deel van haar publiek nu op het puntje van de stoel zou zitten.
‘Lingerie, dildo? Nee, iets veel spannenders.’ Ze hield de helm omhoog. ‘Vanavond probeer ik deze en jullie kunnen met me meekijken.’
Ze zette de helm op en zag de studio in haar garage. Het systeem had netjes de omgeving gekopieerd zoals in de beschrijving stond. ‘Wow, kwaliteit hoor.’ Ze strekte haar hand uit en raakte de poot van de camera aan. ‘Perfect beeld. Je zou niet zeggen dat je naar een digitale reproductie kijkt.
Ze draaide een paar keer om haar as, keek naar boven en naar beneden. Uiteindelijk viel haar blik op het bureau. ‘Hé, waar komt dat vandaan?’
Een gouden kubus vol bijzondere patronen was verschenen. Ze boog zich voorover om het ding van heel dichtbij te bekijken. ‘Wow, het detail is verbluffend. Het glanst als echt goud en het reliëf werpt echte schaduwen. Als je geen Ultra-HD TV hebt, ga er een aanschaffen, dit is fantastisch.’
Voorzichtig reikte ze naar het ding op het bureau. Hoewel het onstoffelijk was en ze zich dat goed besefte, was het plaatje zo levensecht dat haar brein als vanzelf gevoel toevoegde. Het systeem voegde zich naar haar bewegingen en maakte de ervaring zo echt mogelijk. ‘Jongens, dit is next-level waanzinnig.’ Ze draaide aan de kubus, die inderdaad haar beweging volgde. ‘Omegot, ik kan de Cenobite scene naspelen.’ Ze grapte: ‘Wie weet word ik wel bezocht door een echte. Hmm, als ‘ie maar flink geschapen is.’ Ze wees naar de camera: ‘Wie weet word jij het wel, Alexandertje. Dit komt aardig in de buurt van wat ik zou kunnen wensen.’
**
‘Dit zijn de camerabeelden,’ zei inspecteur Paulus. Hij speelde het filmpje af.
Alexander keek belangstellend naar Wendy die op het kleine schermpje haar show gaf. Hij zag hoe ze op een gegeven moment ging zitten en hij liet zich maar matig afleiden door haar decolleté terwijl ze draaiende bewegingen in de lucht maakte.
‘Luister nu,’ zei de inspecteur. Hij zette het geluid harder.
Wendy stond op, draaide zich naar links. ‘Wie ben jij?’ zei ze. Haar stem klonk hoog, angstig. ‘Nee, dat deed ik niet. Dat wil ik niet!’ Ineens werden haar handen omhoog getrokken en stond ze op haar tenen in een bijna onmogelijke houding. Vervolgens trok er een duidelijke siddering door haar lijf en slaakte ze kreetjes, van pijn of genot. Of beide? Er verschenen rode puntjes op haar blote armen, in haar hals, tussen haar borsten, alsof ze geprikt of gebeten werd.
Ineens leek ze zich los te trekken en ze haalde uit met haar rechterhand, die ergens mee in aanraking leek te komen. ‘Laat me met rust. Flikker op!’ Ze trok de helm van haar hoofd en gooide die op het bureau. Hijgend leunde ze tegen de achterwand van haar studio en sloot haar ogen terwijl ze probeerde te kalmeren. Toen verdween ze. De camera ging gewoon door.
Alexander stotterde: ‘Ik … ik … is dit trucage of CGI of zo?’
‘Wij weten het niet, meneer Verkooijen. We kunnen niet in het systeem komen. De camera wel, die was makkelijk. We hoopten dat u kon helpen.’
‘Ja … ja … natuurlijk. Breng me ernaar toe.’
‘We hebben iemand on-site die het systeem kan bedienen. U kunt meekijken als u wilt. Heeft u een computer?’
Alexander snoof. ‘Duh.’ Hij stond op en haalde zijn laptop. Hij ging naast de inspecteur aan tafel zitten en startte op. Paulus gaf hem zijn collega aan de telefoon en samen koppelden ze Alexanders computer aan de computer die bij Elizabeth – Wendy – in de studio stond.
Mag ik even? Welk systeem is het? typte Alexander in het chatvenster. Hij kreeg toegang en de gevraagde informatie en opende vervolgens een venster ernaartoe. Hij vroeg data uit het systeem op en zag dat het al die tijd had aangestaan. De filmbestanden waren gigantisch en de disks waren bijna vol. Hij stopte het opname-proces.
‘Dit lijkt het beginbestand te zijn,’ zei hij tegen inspecteur Paulus.
‘Speel maar af. Ik wil nu wel eens weten wat er gebeurd is.’
Het beeld kwam in verkleinde versie nog steeds met horten en stoten binnen. Ze zagen Wendy die de kubus manipuleerde, tot er een fel licht achter haar verscheen. Ze draaide zich naar links en nu zagen ze wat Wendy gezien had. Een lange, brede man met een kaal hoofd waarin rondom spijkers waren gedreven. Achter hem was de muur een diep gat geworden met een trap die naar beneden spiraalde en in duisternis verdween.
‘Je riep ons, we zijn gekomen. Jij hebt de puzzel opgelost. En dus krijg je je diepste wens.’
‘Nee, dat deed ik niet. Dat wil ik niet!’
De man greep haar handen met een van zijn handen vast en tilde ze hoog op. Vervolgens sloeg hij met vlakke hand op haar lijf en borsten waarna hij zijn puntige nagels bijna liefkozend in haar vlees drukte.
Ze rukte zich los, sloeg de man in het gezicht en het perspectief veranderde. ‘Laat me met rust. Flikker op!’
Vanuit een lage hoek zagen ze Wendy tegen de muur, haar make-up zwart uitgelopen door tranen. De man liep op haar af en vouwde zijn lichaam om haar heen. ‘We hebben je nog zoveel meer te laten zien.’
Ze verdwenen uit beeld.
**
Alexander en inspecteur Paulus namen bij de deur afscheid.
‘Volgen jullie mijn advies op?’ vroeg Alexander.
‘Dat is aan mijn meerderen. Als ik ze dit laat zien … Ik weet niet wat ze gaan doen.’
Alexander schudde zijn hoofd. ‘Vernietig het. Je kunt dit niet op de wereld loslaten.’
‘En Elizabeth Blood-Bathory?’ vroeg inspecteur Paulus.
‘Die heeft haar diepste wens gekregen.’