‘Stop!’ riep ik. Axel ging meteen vol in de remmen en keek me verdwaasd aan. ‘Rij eens een klein stukje terug, naar dat parkeerplekje daar.’ Zodra we stilstonden, stapte ik uit en liep naar de houten vangrail langs de overliggende berm. Het klopte: een baai met een okerkleurig zandstrand, een drooggevallen haventje met kleine vissersbootjes…