EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
1 Nieuw Rotterdam-aan-de-Ganges, 17 juli 2209 Jacob was net vijf toen de stem voor het eerst sprak. Daarvoor waren er natuurlijk wel stemmen geweest terwijl er eigenlijk niemand was: zijn teddybeer had een spraakchip, net als de danspoppen van zijn zusje die werkelijk de oren van je kop kletsten. Maar dit was anders: deze…
Samen met Morena, een van mijn promovendi, was ik vergelijkingen aan het narekenen uit een artikel van professor Yáo Liangyong, die een interessante variatie had bedacht op mijn cryptokinetisch causaal seismologische rekenmodel. Hij had daarmee de aardbevingen in het Wenchuan-gebied geanalyseerd en was tot bijzonder nauwkeurige cryptoseismologische voorspellingen kunnen komen van locatie, tijd en grootte…
1 Het liep tegen het einde van April toen de Slaap een jongen trof die slechts twee klassen lager zat dan wij. Hij moet een jaar of veertien geweest zijn. Ik kende de jongen niet zo goed, maar Arigato had een aantal keer corveedienst met hem gehad. Hoewel je elkaar niet zo goed leert…
Zij was zijn zelfmoordmissie. De heks zat in kleermakerszit in het midden van haar tent. Haar blote voeten met gekleurde teennagels staken onder haar zwarte abaja uit. Ze keek op toen Dawud binnenkwam en herschikte haar hijab. Hij was vergeten hoe mooi ze was. Haar ogen zwart als de nacht, poorten naar het duistere heelal,…
Sinds ik dat boek vond in de bibliotheek van mijn vader, groeit het. Een hunkering die alles overneemt, een onkruid dat al mijn andere wensen overwoekert. Het genot van eten of wandelen is me vergaan. Ik staar en ik dwaal alleen maar, terwijl ik fantaseer over armen die om me heen slaan en me vastpinnen….
1 De zon werd juist boven de zestig miljoen mijl verre horizon getild, toen Gretchen bij de voet van de boortoren arriveerde. De inktzwarte slagschaduw van de boortoren hield het centrum van Mohrstadt nog in de schemering, maar Gretchen kon overal wekkers horen afgaan. Sommige bootsten de ochtendroep van mythologische hanen na, andere floten…
Zoals Akrim het vertelde, was de wereld ooit een paradijs, bewoond door mensen zoals wijzelf. Niemand geloofde hem echt. Ik hing altijd ademloos aan zijn lippen. Drie dagen was het langst dat hij bleef, het langst zonder dat de stam een claim op hem kon leggen en zijn werk of bezittingen voor het nut en…
Met het doven van de zon verschoof ook het menselijke zicht naar de langere golflengtes. In Ascolais kenden de dichters niet minder dan zeshonderd woorden voor rood, van juichend magenta tot duister alambar, en slechts één woord voor blauw en dat enkel om zeldzame, pas ontbrande, reuzensterren van het Rigel-type te beschrijven. : Overpeinzingen van…
Zelfs in het kantoor van de directeur, op de hoogste etage, voelde ik het klagende getril van de Machine diep onder het gebouw; een disharmonie van vibraties waarmee de tijd leek te benadrukken dat ons gemanipuleer niet op prijs gesteld werd. ‘Agent Eén,’ zei de directeur, ‘is verdwenen.’ Een onwillekeurige herinnering aan Eén. Hoe hij…
Bijna drie maanden moest ik wachten tot mijn kloonmoeder terugkeerde van haar spelevaart door de heliumstrata van de derde gasreus rond Nagira, een gele zon van middelbare leeftijd in de Sagittariusarm van de Melkweg. In die tijd bestudeerde ik de complexe rituelen van de Urh, de immense, intelligente gasblazen die zich met onverwachte gratie door…