EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
Samen met Morena, een van mijn promovendi, was ik vergelijkingen aan het narekenen uit een artikel van professor Yáo Liangyong, die een interessante variatie had bedacht op mijn cryptokinetisch causaal seismologische rekenmodel. Hij had daarmee de aardbevingen in het Wenchuan-gebied geanalyseerd en was tot bijzonder nauwkeurige cryptoseismologische voorspellingen kunnen komen van locatie, tijd en grootte…
Expositie ‘Gaat het?’ Mariska staat met haar rug naar me toe, haar schouders smal. Ze knikt. ‘Ben wel oké.’ Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar tegen mijn borst. ‘Mijn broertje heeft zijn condoleances gestuurd.’ ‘Dat is lief van Haijo, bedank hem van me.’ Mijn kin raakt net haar krullende haren. We…
Ik zag Rosalie voor het eerst toen ik acht jaar oud was. Ze stond achter het slaapkamerraam van de tweede verdieping van de oude Morrison villa. Het was een glimp, een momentopname en op dat moment wist ik niet beter dan dat ze daar woonde. Mijn vader lachte schamper toen ik vertelde van het eenzame…
‘Sin ha’dai Ph’nglui mglw’nafh Cthulhu R’lyeh wgah’nagl fhtagn’: ‘In zijn citadel te R’lyeh ligt Cthulhu niet langer verzonken in diepe doodsdromen.’ : provisorische vertaling door de Chinese Lange Mars IV quantum computer Wat had Jonathan toch een bloedhekel aan het keren van het getij, als de ondode mannen droogvielen en begonnen te krijsen! Eerst…
Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? Ik heb mijn vrouw niet vermoord. Ik houd van haar! Ze is alles voor me. Ik zou haar nooit iets kunnen aandoen. Ik weet wat jullie denken. Het lichaam op de vloer, de keel opengesneden, het tapijt doordenkt met bloed. En ik zittend tegen de muur, het…
Zie je deze weg? Deze straal asfalt die de woestijn in tweeën snijdt? De strepen? Niet alleen de witte en gele lijnen die de weg volgen in iedere kromming, over iedere heuvel in het dorre landschap, maar ook de stroperige strepen teer die over het wegdek liggen en de illusie wekken dat dit stralend voorbeeld…
1. De avond van mijn dood begon als een normale dinsdagavond, die ik doorbracht in mijn appartementje in Den Haag. Het buurtje waar ik woonde bestond grotendeels uit sociale huurwoningen waarvan de bewoners voornamelijk toewijzing hadden gekregen op grond van ‘bijzondere gevallen’. Toen ik er eind jaren ’90 kwam te wonen was het een…
1 Vandaag is onze hond gestorven. Het was een trieste dag en mijn dochter Stefanie is totaal ontredderd. Ze is nog maar zeven jaar en kan nog niet omgaan met dood en verlies. Voor een kind van die leeftijd zijn dat nog onbekende begrippen. Ik probeerde haar te troosten en beloofde haar een andere…
Je moet weten dat de jaren negentig niet mild waren voor bepaalde Antwerpse wijken. Wij leefden in een vergeten stukje van de stad, in het middelste van drie flatgebouwen. De Silvertopblokken, zo werden ze genoemd. Drie sombere monolieten die naar de wolken klommen, opgetrokken uit grijze steen waarin ontelbare venstertjes geborduurd waren. Achter die venstertjes…
Soms vraag ik me af waarom ik naar de zon staar. Fascinatie met de vijand. Simpele haat. Dat zal ik in ieder geval antwoorden, als iemand ernaar vraagt. Maar ik voel geen haat wanneer ik mijn bed uit kom omdat de slaap me niet grijpt. Wanneer ik, sluipend, om mijn vrouw niet wakker te maken,…