EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
1. Haar laatste kus aan Loheij was een kus van verlangen geweest, van beloftes naar de toekomst. Van: ‘ik mis je nu al’ en: ‘ik kom zo snel mogelijk weer terug’. Haar laatste afscheid van haar moeder was een afscheid vol goede intenties geweest: ‘ik probeer meer bestellingen binnen te krijgen’. Al die intenties….
Vader stierf op zijn eenenveertigste, vlak na mijn drieëndertigste verjaardag. Een lullig ongeluk. Hij vloog in de Alpen uit de bocht op zijn Harley-Classic-Ride uit 2340. Die zou ik erven, net zoals hij hem van zijn moeder had geërfd. Driehonderd jaar in de familie, nu een hoopje schroot. Ik sloeg mijn arm om moeders dunne…
Ik heb een dochter. Denk ik. Hoe ik mij zorgen om haar maak, doet soms fysiek pijn, daarom denk ik dat, voel ik dat ik een dochter heb. Dan pak ik haar foto, genomen op een zonovergoten strand en kijk ik naar haar. Denk ik, want er is weinig meer over dan enkele vale vlekken…
Sterre zette haar fiets in de verlaten fietskelder van station Haarlem en liep op haar veel te hoge hakken richting perron drie, waar de laatste trein haar naar het nachtleven van Amsterdam zou brengen. Alle rotzooi van die dag, nee van de afgelopen zeven jaren, drie maanden en twaalf dagen, wilde ze deze nacht van…
Vroeg in de ochtend, in de bakkerswinkel, ondervind ik pas volledig dat ik de hele nacht op Janneke’s graf heb geknield. Aaltje Overvecht, de mollige bakkersvrouw, lijkt opeens vijftien jaar jonger. ‘Een half desembrood. Verder nog iets, Janneke?’ zegt ze, met een gemene grijs die ik niet verwachtte. Janneke? Noemt ze me nu echt zo?…
Marsjaar 358, sol 668, was weer een van die dagen waarop ik het leven droeg als een bokkenpruik. Ik spuwde in het stoffige zand van interkraterstad Euphrat. Bijna greep ik mijn staart om erin te bijten, een nare gewoonte die ik had aangenomen sinds, nou, dat wil je niet weten. Echt. Eerlijk. Er zijn nu…
Het was diep in de nacht toen ze me kwamen halen. Ik had net kleine Mirjam nog eens verschoond en haar weer in slaap gezongen. Ik weet nog hoe ik naar haar stond te kijken. Ze lag daar zo lief met haar oogjes stijf dicht en dat snottebelletje dat bij elke ademtocht op en neer…
Pas toen de chauffeur aanstalten maakte om te vertrekken, stapte Samuel uit de bus. De tas met kleding en foto’s van zijn familie woog zwaar op zijn rug. Het was raar, zodra hij zijn herinneringen terug had, kon hij niet wachten om weer in het dorp te zijn. Er wachtte hier zoveel op hem. De…
Helga’s tante kweekte sierkwallen en Helga rolde zoals gewoonlijk elke ochtend als eerste uit haar hangmat en stommelde naar het grote aquarium op de voorplecht van hun woonboot. De zon wipte net boven Dijk Europa uit en verschoof in een paar hartenkloppen van bloedrood naar zengend wit. De kwallen fonkelden in het lage zonlicht, even…
Er stond een vrouw aan het voeteneind van haar bed. Laura kon niet verklaren hoe ze wist dat het een vrouw was, want de gedaante was niet meer dan een vage zwarte vorm die op een of andere manier nog donkerder was dan de nachtelijke duisternis van de slaapkamer. Toch wist ze zeker dat het…