EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
De schemer viel al in. Een fijne, ijzige motregen prikte op mijn voorhoofd en wangen, toen ik met wat brood en brokken kaas terugliep naar de jol, die we enkele uren tevoren op het zand hadden getrokken. Eenzaam doemde de boot nu weer op in mijn gezichtsveld, als een donkere, omgekeerde schildpad uit een onbetrouwbaar…
Lars strompelt door de verlaten gang van het ziekenhuis. De meeste tl-buizen zijn kapot, en de paar die het nog wel doen knipperen om de haverklap. Deuren hangen halfopen, hier en daar liggen verdwaalde papieren op de grond en het linoleum is stoffig, alsof er al weken niemand meer overheen gelopen heeft. Hij luistert gespannen….
And into that hall of sin and vice – Into that harlot’s hell Strode a gentle maid who was unafraid, Her name was… ‘Goedemorgen, chief inspecteur Svan,’ zei McFerguson, de sergeant van de Main. ‘Hoofdcommissaris Nickels wil graag zo snel mogelijk met u spreken.’ Het zout- en peperhaar van sergeant McFerguson was grijzend en hij…
De mist kolkt door de straat. Gaslantaarns, koetsen en voorbijgangers spelen kiekeboe. Het ene moment zie je ze haarscherp, een seconde later zijn ze opgeslokt door de nevels die continu worden uitgespuwd door de mistmachines op het dak van Baker Street Station. Androïden hebben een hang naar nostalgie. Zo hebben wij mensen ze nu eenmaal…
Met zijn zwarte cape, roodgevoerd, zijn opstaande kraag en zijn knappe gestalte, lijkt hij zo uit een film weggelopen: Lucius van Sassenheim, vampier. Op zijn best op jacht, zoals vanavond. Voor hem loopt zijn prooi. Haar hakken tikken bij iedere stap op de keitjes. Het ritme is niet regelmatig, haar rechtervoet volgt steeds vlak op…
1 ‘Ik neem aan dat men een ander idee had over het ruimtetijdperk.’ Ik herinner me die woorden nog levendig. Ze waren uitgesproken door Kolonel Duchamp tijdens een van onze eerste debriefings. Ik weet niet meer precies hoe lang geleden, ergens in het begin van de oorlog. Jaren verstreken, vele zaken veranderden, maar we…
‘Welkom in Walhalla, Jacques. Mag ik u Jacques noemen?’ De vriendelijke stem wacht niet op antwoord. Een vrouwenstem, dat moet natuurlijk vertrouwen wekken. ‘We gaan nu uw welkomstprocedure opstarten. Houd alsjeblieft uw ogen dicht en probeer eerst na te denken over de laatste momenten voordat u hierheen kwam.’ Ik houd mijn ogen dicht. Dat kost…
Alfred stampt door het nachtelijke bos met haar stenen kop geheven. Het is eeuwen geleden dat ze voor het laatst de bergen verliet, maar het is goed om de bomen te zien schudden bij elke stap die ze zet. Steentjes rollen weg en kleine dieren vluchten voor de aardbeving die haar wandeling teweegbrengt. Dat komt…
In de verte raakt de rode zon de horizon. Rechts word ik ingehaald door een paar bollen tuimelkruid. En aan de linkerkant passeer ik een enorme rots die eruitziet als een van de karaffen die ik in de saloon van Sutter Creek heb gezien in ‘51: dik en rond in de bodem, als de kont…
‘Ik weet niet of dat wel gepast is, Jelte,’ zegt Mevrouw van de Wiel van achter haar bureau. Het middagzonlicht dat door de ramen van het klaslokaal valt, doet de randen van haar bril glanzen. Achter de glazen fronst ze. Haar mond is vertrokken tot een streep. ‘Wellicht ben je nog wat te jong daarvoor.’…