EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
‘…the living flesh that hopelessly corrupts the ethereal music’ Ernest Becker, Escape from Evil 1. We liggen ergens bij Braubach voor de wal. Het is avond, buiten regent het zacht. Onderschipper Schulz, in de salon met zijn magere rug naar de voorplecht gewend, zit op zijn praatstoel. Het zullen de zenuwen wel zijn, de…
Ik werp een blik op mijn horloge. Ik ben mooi op tijd voor mijn afspraak bij de tandarts. Er zit niemand anders in de wachtzaal. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden. Ik zou niet zenuwachtig mogen zijn. Ik voorzie geen problemen. Een tand laten trekken is natuurlijk niet leuk, maar het is uiteraard…
O hemel! Hoe kon ik Roberto nu uit het oog verliezen? Voor een mens lijkt zoiets enkel een kleine onachtzaamheid. Niet voor mij. Toen Michaël mij Roberto toewees, peperde hij het mij nog eens in. ‘Angelina,’ zei hij, ‘zo lang het aan jou toevertrouwde mensenkind leeft, mag je nóóit, maar dan ook nóóit je aandacht…
Tegen de tijd dat hij op het hoogste punt van het pad aankwam, stroomde het zweet van Williams voorhoofd en kleefde zijn haar in lange punten aan elkaar. Ook al had hij pas nog een paar slokken water genomen, zijn gehemelte voelde alweer als schuurpapier. Het was geen verre wandeling vanaf de parkeerplaats, maar hij…
Het duurt even voor Frank beseft wakker te zijn. En dan duurt het weer even voor het tot hem doordringt dat hij uit zijn slaap is weggerukt door een ongewoon geluid. Het loeien van een autoalarm, het krijsen van een krolse kat of… het gierend huilen van een baby… ja, dat is het, het vol…
‘Kunt u mij vertellen waar het voormalig kindersanatorium zich bevond?’ De vrouw achter het bureau van de plaatselijke VVV keek bedenkelijk. ‘Ook goedemorgen.’ ‘Ja. Ik ben de Zwart. Ik zocht het voormalig kindersanatorium.’ ‘Ook goedemorgen.’ Het kwartje viel. ‘Goedemorgen.’ Ze schudde meewarig haar hoofd. ‘Welk sanatorium? We hadden de Leeuwarder Gezondheidskolonie voor arme kinderen en…
Het is warm buiten. De zon is net op en schijnt door de stammen van de woudreuzen die tot bijna aan het erf groeien. Zo warm als het nu is, zo koud kan het in de winter zijn. Die herinnering staat in mijn geheugen gegrift. Mijn boerderij ligt aan een smalle landweg die enerzijds in…
‘Vijf minuten, Adam.’ Ik knik en neem nog een slok. Om de randjes eraf te halen, zei ik tegen mezelf toen ik pas begon met optreden. Inmiddels is het veel meer dan dat, maar niemand zegt er iets van. Mijn manager niet, mijn agent niet, de tourcrew niet en ik al helemaal niet. Zuipen doe…
Laten wij volgen, waarheen de Schikgodinnen ons ook voeren. Vergilius Schult keek naar boven. Een nieuwe zwerm insecten trok noordwaarts. Als een rookpluim stonden ze afgetekend tegen het schemerige uitspansel, dat naar het noorden toe overging in een effen grijs waas, waaruit vage slierten als regenbuien naar de aarde reikten. Ze liep traag terug…
Ik weet niet hoelang ik hier al ben of wat ik hier doe. Ik weet niet eens wat ik ben. Een geest? Een dolende ziel? Ik weet alleen dat ik bij deze plek hoor: het perron van de metro. Waterlooplein staat er op een bord, maar het zegt me niets. Ik kan me niet herinneren…