EdgeZero Verhalenwedstrijd & Uitgeverij
Boogschutter Nix kijkt vanuit zijn kamer uit over de immense stad, die baadt onder de laatste stralen van de ondergaande zon. De twee manen, onvolmaakte parels, zijn reeds aan de hemel verschenen, elkaar achterna jagend, sterren met zich meeslepend. Ergens in de diepte van de stad huilen nachthonden omdat weldra hun heerschappij aanvangt, klagen de…
‘Blesmar komt zeker,’ verzekerde Roage Sergio. ‘Tijd is hier op O’oghon een fluïde begrip maar het woord van die stofscharrelaar is even betrouwbaar als een keizerlijke wraakbelofte. Als zij vandaag niet komt, dan komt zij morgen, of overmorgen.’ Sergio maakte een gebaar dat vertrouwen en berusting uitdrukte. Roage was eerder op deze achterafplaneet geweest en…
Het is een goed bewaard geheim dat het eerste wormgat al in de twintigste eeuw in de Markerwaard gevonden was. Dit is uitgebreid onderzocht. Toen de mensheid ze later in de ruimte tegenkwam, wist men dus al dat er een heel netwerk aan passages door de ruimte lag, soms met meerdere in- en uitgangen in…
Er was eens een meisje dat erg goed kon schrijven. Ze was beroemd, en mensen van overal ter wereld vroegen haar hulp. Unicorny: ‘Goeiemorgen, Virginia!’ Virginia: ‘Goeiemorgen, waarmee kan ik je vandaag van dienst zijn?’ Unicorny: ‘Kun je een e-mail opstellen om de schrijver van bijgevoegd kortverhaal te laten weten dat we zijn verhaal niet…
Zotulla Zeven-zwaard was de hetman van de meest gevreesde woestijnrovers in Tasuun. Hij droeg zijn baard in drie vlechten: één ingesmeerd met goudstof, de tweede gesteven met het bloed van zijn slachtoffers en de derde glimmend van het lijkvet. Het verhaal ging dat hij iedere volle maan met Thasaidon zelf een kroes vurige arak hief…
Lontor, Nederlands-Indië – 31 oktober 1633 De gespleten tongen sissen boosaardig na, wanneer met het vallen van het slagersmes de twee koppen van de slang van hun romp worden gescheiden. Ik observeer stilletjes vanuit een hoge kast met uitzicht over de pannen boven het vuur. De zelfverzekerde handen van Corcellis roeren, bakken, snijden en…
Mijn besluit is genomen. Het is bevrijdend te weten dat er een einde aan komt. Weliswaar niet zoals menigeen gedacht had, maar een einde is toch een einde. En daar heb ik vrede mee. * Elk einde heeft natuurlijk een begin. Mijn begin was een oefenloopgraaf in de veilige Roestlich-enclave in Zuid-Sudetenland. Veilig sinds we…
‘Je kunt net zo goed aan de wolf vragen waarom hij de ooi liet mekkeren om het lam.’ – Antonio, De Koopman van Venetië ‘U staat op het punt om de Veluwe te betreden. Accepteert u de voorwaarden?’ De wolf gromde en zette zich schrap, klaar om zichzelf naar de mens te lanceren wiens…
Wanhopig boog Bernilde zich over het wiegje heen. Het kindje bleef maar krijsen en hoe langer ze keek, hoe meer ze ervan overtuigd raakte dat dit niet haar eigen dochtertje was. Haar man was gisteren weer vertrokken, naar zee. Voor zijn vertrek had ze het voorzichtig naar voren gebracht, of het kindje niet erg veel…
‘Waar kom jij vandaan?’ Sovjet geeft geen antwoord op de vraag van de bezoekster. Dit is zíjn kuil, zij is een vluchteling – al vindt Sovjet ‘bezoekster’ een prettiger woord. Ze is zeker geen sterke beschaving, hij kan haar even negeren. Ze zoekt een plekje aan de rand van de kuil en leunt vermoeid tegen…